Chnet bydymy na Ślonsku kolejno ,,Barborka” świyntować. Zagrajom dynte łorkestry jak dycko wczas rano pod łoknami ślonskich familokow. Stowej Zeflik, przeca dzisio twoje świynto. Wolny dziyń, ancug gorniczy mosz narychtowany, koszula wyprano, czako ze piorami na wertikole już na cia czeko, gołombku moj kochany.
Ślonzok jako wiymy imiyninow niy łobchodzi ale te łod swoi patronki gorniki upodobali se szczególnie. Rzyko se sam do Ty Świynty cołki rok, bo przeca proste słowa gornicze przed sjazdym na doł skerowane do Ni to tyż modlitwa. Trza nom spomnieć ło tym, że na podziele , łostatnie słowa sztajger keruje do gornikow i godo tak; Pracujcie bezpiecznie, dejcie pozor cobyście szczyńliwie mogli na wiyrch wyjechać i zaś jutro Świynto Barbara łoglondać – Szczyńść Boże.
Te nojpiykniejsze słowo towarzyszyło braci gorniczy dycko i łod dowiyn downa. Przetwało nejgorsze czasy, pomogało we nejgorszych momyntach, kedy przichodzioł czas wielki proby. Po jakymu dzisioł miałoby byść inaczy?… Ocalmy od zapomnienia święte prawdy i górnicze zwyczaje.
Zagrała już orkestra, grzmi pieśniom cołki Ślonsk. Barborka ma dziś świynto a śniom raduje se cołki Gorniczy Stan. Idom gorniki jak zowdy, na swoja ranno mszo. Dziynki Ci nasza patronko, za wszysko coś nom dała.
Żol nom kamratow co poginyli we walce z naturom, miyj ich w opiece Barborko tam w niebie a nos otocz wymodlonom łaskom a spraw coby my mogli świyntować Twoje imiyniny na bezrok, tak jak latoś dokupy – tak jak dzisio.
Ja – tak boło dycko na ty ziymi, rano muzykanty zagrali i z muzykom łobchodziyli cołke osiedla, śniyg, czy mroz tromby łogaciyli coby niy gwizdały i grali aż do dzwonow na mszo. Poczty sztandarowe na przodku, konsek dali chopcy z trombami a na koniec gorniki we mondurach, matki, żony, lipsty i młode frelki. Wszyjscy ze różańcami w rynkach, bo to taki szczególny dziyń, trza se pomodlić coby moj Zeflik szczyńliwie do kolejny Barborki na bezrok wytwoł.
Kapelonek piykno mszo łodprawioł, kozanie ze serce chyto, yno wdowy i siyroty co chopow i łojcow we ty wojnie ze naturom potraciyli, spoziyrajom smutnym wzrokym i jakoś ciynko stróżka po lickach spływo i kap, kap na ziymia, jakoby pociorki różańca na ziymia slatujom.
Taki je tyn Ślonzek, rostopiykno kraina. Tela w nim radości co żałości. Dzisioj doszła jeszcze jedna komedyjo. Niydowno jeszcze, gorniki po mszy zbiyrali se i wroz ze kamratami na świonteczny kufel podonżali. Tam śpiywom radosnym niy boło końca. Dzisiok to już niy je ta sama atmosfera. Co padosz Francek, bydymy jeszcze na bezrok fedrować, abo nom nasza kopalnia zawrzom, tako dzisioj słyszymy godka przy świontecznym stole. Pacz Jorguś na naszy grubie fedronku na 90 lot, wongel dobry, kaloryczny a łoni yno straszom, że to niby era wonglo już se zakończyła, tak chocby to yno z wonglo boł smrod. Niy spomino se dzisio ło tym co kożdy bajtel na Ślonsku wiy, wiela dobra w tym czornym kamyniu siedzi…
Niy ma już radości taki jak kejsik, niypewność jutra, coroz wiynkszo biyda. Zaglondom na figura naszy patronki, posmutniałaś Barborko. Niy szanuje już żodyn twoich wojokow, bochma przeca jak łod downa se godało ,,żołnierze świętej Barbary”.
Niyma staroszka co na ryczce przed gołymbnikym siedzioł. Pacz łoszkrobku mały tam wysoko Feluś furgo, za chwila sfurgnie mi na szaket… Jak łon widzioł tego swoigo Felusia niy wiym do dziś. Tera zamias gołymbi, na niebie zielazne ptoki furgajom, biołe piski na niebie ciongnom. Cno bez tego ślonskigo starego krajobrazu. Cno bez kurzu co ze koksowniczych baterii piecowych se wydobywoł. Cno bez tych fojerek na polach co na jesiyń se robiyło coby nać na kartoflisku spolić. Niy ma już Felusia ani koksow. Tyś złostała Barborko, i oby niy yno we pamiyńci naszy ale jak downi i jeszcze tera Twoja postać na kopalnianych cechowniach szło łoglondać tak nom wszyskim dopomoż Pon Boczku i Ty nasza patronko.
Komedyjow na tym naszym Ślonzeczku dycko boło dostatek, doszła jeszcze jedna, co komu to komu a komu do tego coby Ślonzokow do swady niyjaki dopropowodzać to som niy poradza zmiarkować pra. Ciyngiym nos straszom zawiyraniym kopalniow, nie ma żodny alternatywy. Kminiom nos, że smrodzymy nojbardzi w Europie a to psinco prowda. Rozchodzi se ło to, coby nom do reszty gospodarka polsko zniszczyć, bo jako wiymy jedyn gornik generuje sztyry etaty poza gornictwym. Nikej se wydowo, że my som bardzi unijni łod UE. Niy je to koniec ty dzisiejszy ,,Ślonski Tragedie”. Kopalnie pozawiyrać a coby boło ciekawi, łodseparować se łod Polski, no i chasiok we pojszczodku Europy momy gotowy. Momy prawo coby nos szanowano jako Ślonzokow, bo my szanujymy onksze nacyje, trza se jednak zastanowić, czy to Polska je winno tymu bajzlu abo chto inkszy co pazury tko kaj niy trza, o psinco go powinno łobchodzić, „czy tyn zygarek nakryncomy, przekryncomy czy naprawiomy”, choć trza pedzieć, że tego marnotrastwa jest już dość, i czas na gospodarske myślynie nejwyższy.
Broń nos ,,Barborko” łod powodzi, huraganow, gorniczych tragedii i dej rozum ludziom co go niy wiedzieć czamu nogle zatraciyli. Pierońsko to czowieka mierzi, i jak tu Barborka po starymu świyntować…
Autor: Tadeusz Puchałka
Dodaj komentarz