Ja świynta – świynta i po swiyntach jak to godajom. Ani se czowiek łobejrzy i po Wielkanocy zostanom yno spominki a rychtowanio a starości cołkymi tydniami. Jeszcze niy wiymy jaki bydzie bilans naszych powrotow po świyntach, coby yno tych ludzkich dramatow boło jak noj myni. Dejcie pozor na drogach, gładko w całym regionie. Czynsto ruszomy w swoje strony niy do końca narychtowani na daleko droga, jeszcze rozkojarzyni, niy do końca skupiyni nad tym co nos może czekać na trasie przejazdu.
Jest sporo pozytywnych wspomnień jeżeli chodzi ło moje świonteczne wandrowanie po Górnym Ślonsku. Powiym Wom, na cały trasie nie widziołech ani jednego napranego chopa. Przipadek, szczyńście a możno nauczyli my se świyntować tak jak trzeba, tak czy inaczy bardzo mie te moje spostrzeżynie uradowało. Niywielu spotkołech takich co to nom na drodze w Śmiyrgus rychtowali dycko darmowo myjka bezdotykowo, jeszcze łońskigo roku trza na take grupy było dować fest pozor. Tyrali latoś z kiblami, ale ciynżko było se dopatrzeć w tym, chuligańskich wybrykow.
Coroz wiyncy widać na wsiach tych powrotow do starych tradycji i zwyczajow wielkanocnych tu trza wspomnieć ło stanickich faklach i piyknym we Śmiyrgus świyntowaniu we Żernicy. Tam miyszkańce spyndzajom łod piyńciu lot aktywnie druge świynto. Łodchodzom łod wielkanocnego stoła pełnego dobroci, i wyruszajom na konno procesyjo, tak wiync wszyjscy łod bajtli po staroszkow świyżego luftu zażywajom bo na Gornym Ślonsku smog mało kej doskwiyro miyszkańcom, a przy tym je modlitwa i przednio zabawa – jak to dycko u nos pra.
Wert spomnieć, jakby Wom co na stole złostało niy wyciepujcie, a podzielcie se z biydnymi, niystety tych łostatnich nom przibywo z roku na rok coroz wiyncy. Keby tak szło w tym świontecznym nastroju wytwać do kolejny Wielkanocy – tego wszyskim w naszym prawiyniu życza toż pyrsk.
Autor: Tadeusz Puchałka
Dodaj komentarz